“Şirazlı Sadi'nin Bostan'dan bir yıl sonra yazdığı Gülistan, şiirle nesrin ve öğütle iç konuşmanın iç içe geçtiği, şiirsel bir anlam bahçesidir. Bizi, yüzyıllar önce bir gülistana çağıran şair, Bostan'a nazaran bu eserinde daha olgun ve daha kalıcı düşüncelere imza atmıştır. Gülistan da Sadi'nin toplumcu ve ahlakçı tutumundan nasibini alır.
Burada da zalim sultanlar, bildiğiyle amel etmeyen âlimler, yoksulu gözetmeyen zenginler, yalancı, ikiyüzlü ve nefsin aşağılık isteklerine boyun eğenler eleştirilir, evrensel bir kavram burada da adım başı karşımıza çıkar: Ahlak.
Sadi öykücüdür, lakin şiirle masal arasında bir vadide akar onun öyküleri. Bu yüzden hem şiirsel bir dille yazılmıştır hem de savunulan düşüncelere ilişkin hikmetli şiirler de yer alır kıssaların sonunda. Söz ustası Sadi, gül bahçesinde ötüşen bülbül gibi sergilemekten geri durmaz.”
- Sadık Yalsızuçanlar
“Şirazlı Sadi'nin Bostan'dan bir yıl sonra yazdığı Gülistan, şiirle nesrin ve öğütle iç konuşmanın iç içe geçtiği, şiirsel bir anlam bahçesidir. Bizi, yüzyıllar önce bir gülistana çağıran şair, Bostan'a nazaran bu eserinde daha olgun ve daha kalıcı düşüncelere imza atmıştır. Gülistan da Sadi'nin toplumcu ve ahlakçı tutumundan nasibini alır.
Burada da zalim sultanlar, bildiğiyle amel etmeyen âlimler, yoksulu gözetmeyen zenginler, yalancı, ikiyüzlü ve nefsin aşağılık isteklerine boyun eğenler eleştirilir, evrensel bir kavram burada da adım başı karşımıza çıkar: Ahlak.
Sadi öykücüdür, lakin şiirle masal arasında bir vadide akar onun öyküleri. Bu yüzden hem şiirsel bir dille yazılmıştır hem de savunulan düşüncelere ilişkin hikmetli şiirler de yer alır kıssaların sonunda. Söz ustası Sadi, gül bahçesinde ötüşen bülbül gibi sergilemekten geri durmaz.”
- Sadık Yalsızuçanlar
