Bir okulun ekol haline gelmesi 5-10 yıllık bir süreçle ya da dev reklam kampanyaları ile olacak bir iş değildir. En az 3 kuşağın devretmesi lazım ki okulun ‘model insan' anlayışı, kalitesi ve etkinliği ortaya çıksın. Bu açıdan yabancı okullar, Türk okullarına göre hem keyfiyet hem de kemmiyet açısından daha başarılı oldu. Ayrıca yabancı okulların Türk aydınının genetik kotlarını değiştirdiğine ilişkin fikirler öteden beri seslendirildi. Peki bu teorik iddiayı nasıl somutlaştırabiliriz? İşte bu kitap, böyle bir arayışın sonucu oluştu. Her okul adeta legonun bir parçası oldu ve birleştirildiğinde fotoğrafın tamamı ortaya çıktı. Şimdilik dağarcığımıza şu okullar düştü: Robert Koleji, Galatasaray Lisesi, Saint Benoit Lisesi, Kabataş Lisesi, Tarsus Amerikan Koleji, Talas Amerikan Okulu, Notre Dame de Sion Kız Lisesi, Haydarpaşa Lisesi, Afyon Lisesi, Vefa Lisesi, Alman Lisesi, Saint-Joseph Lisesi, Şişli Terakki Lisesi, Fevziye Mektepleri, Üsküdar Amerikan Kız Lisesi, İstanbul Erkek Lisesi, TED Ankara Koleji ve Darüşşafaka Lisesi. Yabancı okullara bizim nasıl baktığımız bir tarafa, bu okullara onların nasıl baktığını anlamak, en azından bir fikir vermesi açısından, Fransa'nın 1966 yılı cumhurbaşkanlığı seçimlerinde General De Gaulle'ün, Fransız televizyonlarında yaptığı bir konuşma ilham veriyor. De Gaulle şöyle diyor: ‘Dünyanın dört bir yanında kültür merkezleri açıyoruz, büyük paralar döküyoruz bu işe. Boşa gitmiyor bu paralar. Kültürümüzün etkisiyle harcadıklarımızın daha fazlası dönüp bize geri geliyor. Kültürümüzle yetişen insanlar otomobil alacak olurlarsa Fransız otomobillerini seçiyorlar. Edebiyatımızı, öbür sanat etkinliklerimizi, giyim kuşamımızı izliyorlar. Daha da önemlisi, kültürümüze duydukları yakınlıkla her konuda bize destek oluyor, bizim yanımızda yer alıyorlar...'
Bir okulun ekol haline gelmesi 5-10 yıllık bir süreçle ya da dev reklam kampanyaları ile olacak bir iş değildir. En az 3 kuşağın devretmesi lazım ki okulun ‘model insan' anlayışı, kalitesi ve etkinliği ortaya çıksın. Bu açıdan yabancı okullar, Türk okullarına göre hem keyfiyet hem de kemmiyet açısından daha başarılı oldu. Ayrıca yabancı okulların Türk aydınının genetik kotlarını değiştirdiğine ilişkin fikirler öteden beri seslendirildi. Peki bu teorik iddiayı nasıl somutlaştırabiliriz? İşte bu kitap, böyle bir arayışın sonucu oluştu. Her okul adeta legonun bir parçası oldu ve birleştirildiğinde fotoğrafın tamamı ortaya çıktı. Şimdilik dağarcığımıza şu okullar düştü: Robert Koleji, Galatasaray Lisesi, Saint Benoit Lisesi, Kabataş Lisesi, Tarsus Amerikan Koleji, Talas Amerikan Okulu, Notre Dame de Sion Kız Lisesi, Haydarpaşa Lisesi, Afyon Lisesi, Vefa Lisesi, Alman Lisesi, Saint-Joseph Lisesi, Şişli Terakki Lisesi, Fevziye Mektepleri, Üsküdar Amerikan Kız Lisesi, İstanbul Erkek Lisesi, TED Ankara Koleji ve Darüşşafaka Lisesi. Yabancı okullara bizim nasıl baktığımız bir tarafa, bu okullara onların nasıl baktığını anlamak, en azından bir fikir vermesi açısından, Fransa'nın 1966 yılı cumhurbaşkanlığı seçimlerinde General De Gaulle'ün, Fransız televizyonlarında yaptığı bir konuşma ilham veriyor. De Gaulle şöyle diyor: ‘Dünyanın dört bir yanında kültür merkezleri açıyoruz, büyük paralar döküyoruz bu işe. Boşa gitmiyor bu paralar. Kültürümüzün etkisiyle harcadıklarımızın daha fazlası dönüp bize geri geliyor. Kültürümüzle yetişen insanlar otomobil alacak olurlarsa Fransız otomobillerini seçiyorlar. Edebiyatımızı, öbür sanat etkinliklerimizi, giyim kuşamımızı izliyorlar. Daha da önemlisi, kültürümüze duydukları yakınlıkla her konuda bize destek oluyor, bizim yanımızda yer alıyorlar...'
