Çoğumuz yazmak ister sonra aklımızdakilerin uçup gittiğine üzülürüz. Ve ne hikmetse kaçan fikir hep büyük olur. Yasin Akdemir'in böyle bir derdi yok. O içinden, aklından geçenleri satırlara döker. Derdi vardır çözüm arar, bulursa paylaşır. Bu satırları okurken bir anda uçurumdan yuvarlanıp 'ne oldum böyle!' de diyebilirsiniz, 'bu benim' de. Çünkü o sizi anlatır.
Bir filozof, uçuk kaçık bir mümin, içsesi geveze aşkın bir adam, iyi bir şair... ama insan, hep insan...
"Beni kırdığınız için özür dilerim" diyor bir yerde, üzülsek mi, yoksa yazdıran biraz da bu olduğu için sevinsek mi?
Çoğumuz yazmak ister sonra aklımızdakilerin uçup gittiğine üzülürüz. Ve ne hikmetse kaçan fikir hep büyük olur. Yasin Akdemir'in böyle bir derdi yok. O içinden, aklından geçenleri satırlara döker. Derdi vardır çözüm arar, bulursa paylaşır. Bu satırları okurken bir anda uçurumdan yuvarlanıp 'ne oldum böyle!' de diyebilirsiniz, 'bu benim' de. Çünkü o sizi anlatır.
Bir filozof, uçuk kaçık bir mümin, içsesi geveze aşkın bir adam, iyi bir şair... ama insan, hep insan...
"Beni kırdığınız için özür dilerim" diyor bir yerde, üzülsek mi, yoksa yazdıran biraz da bu olduğu için sevinsek mi?
