Sustuğun Yerde Kal

İpek bir halı dokurcasına tek tek attı ilmikleri Tenimin hiçbir bölgesi üvey muamelesi görmedi işgalci ruh tez davran, savun kendini Gözyaşları kelepçeli çocuk tüttür artık şu bacayı Cimriliği hüner sanma çıkar kıyıda köşede ne varsa Akşam büyümüş geceleşmekte Ben ilkel düşler kurarken köyler kentleşmekte.