Bu sayımızda Tolga B. Uyar editörlüğünde hazırlanan Bizans Kapadokya’sında Yaşam ve Maddi Kültür başlıklı dosyada İç Anadolu Bölgesi’nin zengin maddi kültür mirası üzerinden bir Orta Çağ toplumunda kültürel kimlik ve gündelik yaşamın izleri sürülüyor.
Can Erpek yazısında Kapadokya kırsal episkoposluklarının (khorepiskopoi) günümüze ulaşmış belki de tek örneğini irdeliyor. Aynı zamanda 4. yüzyılda Geç Antik Çağ’da Roma toplumunun geçirdiği derin dönüşümün kırsal yerleşimlerin mimarisi ve arkeolojisine nasıl yansıdığını da somut veriler üzerinden tartışıyor.
Osman Doğanay ve Bülent İşler, Tyana (Kemerhisar) Antik Kenti’ni tanıttıkları makalede, ilk Roma Dönemi arkeolojik kazısının yapıldığı bu antik Kapadokya yerleşiminden elde edilen yeni verileri aktarıyorlar.
Tolga B. Uyar Bizans Kapadokya’sının iyi korunmuş kenti Mokisos’u (Viranşehir) anlattığı yazısında, bugüne kadar göz ardı edilmiş bu önemli kenti ve burada gerçekleştirdikleri arkeolojik çalışmaları sunuyor.
Görkem Günayyazısında Bizans Kapadokya’sındaki yerel kaya mimari olgusu üzerinden tüm Bizans dünyasında kaya kütlelere oyulmuş mekanların çevresinde gelişen yaşam pratiklerini ve Orta Çağ insanını kayaların içinde bir “yaşam kültürü” yaratmaya iten nedenleri ve bunun sonuçlarını sorguluyor.
Fatma Gül Öztürk özellikle 10. ve 11. yüzyıllar Bizans toplumundaki sosyal sınıfları ve bunların günlük yaşam pratiklerini konut mimarisi perspektifinden yorumlayarak, sosyal ve siyasi kimliğin mimari dil üzerinden nasıl yansıtıldığını örneklerle anlatıyor.
Nilüfer Peker, Bizans Kapadokya’sında tarımekonomisi, ürün yelpazesi ve bu ürünlerin üretimden tüketime uzanan yolculuğunu gözler önüne serdiği araştırmasında Bizans tarihi kaynaklarıyla bölgede bugüne dek göz ardı edilmiş arkeolojik verileri örtüştürüyor.
Ahmet Akşit, Yeniçeri Ocağı’nın ilgasından sonra Karagöz ve Orta Oyununda siyasi taşlamaların yasaklanmasının değişen siyasal dengelerin ürünü olduğunu maharetle tahlil ediyor.
Berk Emek, Boğaz’ın en uğrak sahil gazinolarından Bebek’teki “Nazmi’nin Yeri” üzerinden eğlence-mekân kültürünün ve semtin dönüşümünü anlatıyor.
Bu sayımızda Tolga B. Uyar editörlüğünde hazırlanan Bizans Kapadokya’sında Yaşam ve Maddi Kültür başlıklı dosyada İç Anadolu Bölgesi’nin zengin maddi kültür mirası üzerinden bir Orta Çağ toplumunda kültürel kimlik ve gündelik yaşamın izleri sürülüyor.
Can Erpek yazısında Kapadokya kırsal episkoposluklarının (khorepiskopoi) günümüze ulaşmış belki de tek örneğini irdeliyor. Aynı zamanda 4. yüzyılda Geç Antik Çağ’da Roma toplumunun geçirdiği derin dönüşümün kırsal yerleşimlerin mimarisi ve arkeolojisine nasıl yansıdığını da somut veriler üzerinden tartışıyor.
Osman Doğanay ve Bülent İşler, Tyana (Kemerhisar) Antik Kenti’ni tanıttıkları makalede, ilk Roma Dönemi arkeolojik kazısının yapıldığı bu antik Kapadokya yerleşiminden elde edilen yeni verileri aktarıyorlar.
Tolga B. Uyar Bizans Kapadokya’sının iyi korunmuş kenti Mokisos’u (Viranşehir) anlattığı yazısında, bugüne kadar göz ardı edilmiş bu önemli kenti ve burada gerçekleştirdikleri arkeolojik çalışmaları sunuyor.
Görkem Günayyazısında Bizans Kapadokya’sındaki yerel kaya mimari olgusu üzerinden tüm Bizans dünyasında kaya kütlelere oyulmuş mekanların çevresinde gelişen yaşam pratiklerini ve Orta Çağ insanını kayaların içinde bir “yaşam kültürü” yaratmaya iten nedenleri ve bunun sonuçlarını sorguluyor.
Fatma Gül Öztürk özellikle 10. ve 11. yüzyıllar Bizans toplumundaki sosyal sınıfları ve bunların günlük yaşam pratiklerini konut mimarisi perspektifinden yorumlayarak, sosyal ve siyasi kimliğin mimari dil üzerinden nasıl yansıtıldığını örneklerle anlatıyor.
Nilüfer Peker, Bizans Kapadokya’sında tarımekonomisi, ürün yelpazesi ve bu ürünlerin üretimden tüketime uzanan yolculuğunu gözler önüne serdiği araştırmasında Bizans tarihi kaynaklarıyla bölgede bugüne dek göz ardı edilmiş arkeolojik verileri örtüştürüyor.
Ahmet Akşit, Yeniçeri Ocağı’nın ilgasından sonra Karagöz ve Orta Oyununda siyasi taşlamaların yasaklanmasının değişen siyasal dengelerin ürünü olduğunu maharetle tahlil ediyor.
Berk Emek, Boğaz’ın en uğrak sahil gazinolarından Bebek’teki “Nazmi’nin Yeri” üzerinden eğlence-mekân kültürünün ve semtin dönüşümünü anlatıyor.
